@ Α, έπρεπε να έβλεπες πώς έγινε η προσέγγιση του χώρου που αποκαλύφθηκε μπροστά μου με τρόπο, λες, μαγικό...Πρώτα τα μακρινά πλάνα με ανασφάλεια και ταραχή, υπήρχε και περίφραξη, δεν φαινόταν η πρόσβαση εξ αρχής δυνατή -εκεί χρειαζόταν του dip ο φακός- μετά, διαπίστωσα πως μπορούσα και χωρίς τα κάγκελα να μεσολαβούν, κι έπειτα όλο και πιο κοντά, άντιμέτωπη με τα πιο απίθανα χρώματα και υλικά, εντάθηκαν οι ρυθμοί -ευτυχώς κανείς θεατής να με παρακολουθεί- μέχρις τελικής σωματικής εξαντλήσεως ...Κι όλα αυτά περιμένοντας του αυτοκινήτου την επισκευή...[ Ναι, η προσγείωση στην πραγματικότητα επαναφέρει στους κανονικούς της ρυθμούς την αναπνοή...]
@ Έτσι δε γίνεται με τους Παραδείσους συχνά; Κι εκεί ακόμα ο άνθρωπος χάνεται και πνίγεται μα αναδύεται ξανά και ξανά... Και στην κανονική ζωή και στη φανταστική που κατασκευάζουμε, τίποτα εύκολο, ακίνητο, στατικό. Μα προτιμότερο έτσι,χίλιες φορές τρικυμία από το λιμνάζον, άρρωστο νερό...
@ Υπερβάλλεις, αλλά πες πως αραιά και πού, μ'αρέσουν ,και δεν αντιδρώ στις υπερβολές. Καλημέρες πολλές...
σαν πίνακες ζωγραφικής μοιάζουν. η βόλτα σου, έβγαλε λαυράκια…
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, έπρεπε να έβλεπες πώς έγινε η προσέγγιση του χώρου που αποκαλύφθηκε μπροστά μου με τρόπο, λες, μαγικό...Πρώτα τα μακρινά πλάνα με ανασφάλεια και ταραχή, υπήρχε και περίφραξη, δεν φαινόταν η πρόσβαση εξ αρχής δυνατή -εκεί χρειαζόταν του dip ο φακός- μετά, διαπίστωσα πως μπορούσα και χωρίς τα κάγκελα να μεσολαβούν, κι έπειτα όλο και πιο κοντά, άντιμέτωπη με τα πιο απίθανα χρώματα και υλικά, εντάθηκαν οι ρυθμοί -ευτυχώς κανείς θεατής να με παρακολουθεί- μέχρις τελικής σωματικής εξαντλήσεως ...Κι όλα αυτά περιμένοντας του αυτοκινήτου την επισκευή...[ Ναι, η προσγείωση στην πραγματικότητα επαναφέρει στους κανονικούς της ρυθμούς την αναπνοή...]
Βρισκομαι μεσα στους 2 και 5...
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν θυελλώδης τρικυμία που εγκλωβίζει τον άνεμο μεσα στο νερό...
παω ν'αναπνευσω και πίνω αλμύρα..
παω να πιω νερό και εισπνέω ανασες...
χανομαι..
ή πνίγομαι...
μα ακομη αντεχω να υπαρω μεσα στο Τοπίο της Φαντασίας σου...
Φιλί.......ρευστού Γαλάζιου Παραδείσου....
Άψογη!
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι δε γίνεται με τους Παραδείσους συχνά;
Κι εκεί ακόμα ο άνθρωπος χάνεται και πνίγεται μα αναδύεται ξανά και ξανά...
Και στην κανονική ζωή και στη φανταστική που κατασκευάζουμε, τίποτα εύκολο, ακίνητο, στατικό.
Μα προτιμότερο έτσι,χίλιες φορές τρικυμία από το λιμνάζον, άρρωστο νερό...
@
Υπερβάλλεις, αλλά πες πως αραιά και πού, μ'αρέσουν ,και δεν αντιδρώ στις υπερβολές.
Καλημέρες πολλές...
Καλημέρα Καλή Πρωτομαγιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλημέρα ,πρωινή Δήμητρα, με χρώματα κι αρώματα -θα αναρτηθεί και κάτι σχετικό-...