Κάποτε όταν ζωγράφιζα με τα πιτσιρίκια ξέφευγε το μολύβι από μία αποτομη κίνηση και γινόταν μία μουτζούρα... κάτι περιττό.. ένα σκουπιδάκι ανεπιθύμητο!...
Τότε επιστράτευα την ποιητική ματιά...
-Σκέψου!!!, έλεγα στο παιδί.... Σκέψου ΤΙ μπορει να γίνει αυτη η ΓΡΑΜΜΗ....
και τότε γινόταν σκοινί ενός χαρταετού... ή στην άκρη είχε δεμένο ένα Μπαλόνι Ηλίου!...
και η ευχαρίστηση αξιοποίησης της Μουτζουρας ήταν πιο Μεγαλη από την Ίδια τη Ζωγραφιά....
Σκέφτομαι, ξανασκέφτομαι, επιστροφή στην αφετηρία ξανά. Σε δρόμους, μονοπάτια ή λεωφόρους, είτε λίγα είτε πολλά τα σκουπίδια, δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία και κάθε σκηνοθεσία ως σπουδή φαντάζει θανάτου...
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήσκουπίδι;
σκηνοθέτιδά μου εντέχνως πολύτιμο το έκανες!
Κάποτε όταν ζωγράφιζα με τα πιτσιρίκια ξέφευγε το μολύβι από μία αποτομη κίνηση και γινόταν μία μουτζούρα... κάτι περιττό.. ένα σκουπιδάκι ανεπιθύμητο!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε επιστράτευα την ποιητική ματιά...
-Σκέψου!!!, έλεγα στο παιδί.... Σκέψου ΤΙ μπορει να γίνει αυτη η ΓΡΑΜΜΗ....
και τότε γινόταν σκοινί ενός χαρταετού...
ή στην άκρη είχε δεμένο ένα Μπαλόνι Ηλίου!...
και η ευχαρίστηση αξιοποίησης της Μουτζουρας ήταν πιο Μεγαλη από την Ίδια τη Ζωγραφιά....
ΣΕ ΦΙΛΩ...
@. @
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτομαι, ξανασκέφτομαι, επιστροφή στην αφετηρία ξανά. Σε δρόμους, μονοπάτια ή λεωφόρους, είτε λίγα είτε πολλά τα σκουπίδια, δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία και κάθε σκηνοθεσία ως σπουδή φαντάζει θανάτου...