έχει ωραία δίχτυα στις παιδικές χαρές. που σκαρφαλώνουν τα παιδάκια. ένα βράδυ στη Γερμανία μετά από νυχτερινή επιμελέστατη μελέτη περί ζύθου, βρεθήκαμε μια παρέα σ ένα πάρκο. Η μια τάιζε τις πάπιες -...- η άλλη απάγγελε ποίηση, η τρίτη καθόταν σ ένα παγκάκι μ ένα απροσδιόριστο ύφος κοιτούσε το γκαζόν κι εγώ έκανα τη γυναίκα αράχνη σ ένα τέτοιο δίχτυ. είχα σκαρφαλώσει κι ατένιζα το φεγγάρι. δεν ήταν κι άσχημα! Παιδιά της προκοπής!
@ ...Κουλτουρόπαιδα... Κι αυτό με την αράχνη, μην επιχειρήσεις ξανά, άμα δεν τό' χεις, δεν είσαι, δεν ξέρεις για πότε γκρεμίζεσαι απ' τα ψηλά, στα πολύ, μα πολύ χαμηλά...
εσύ τα δίχτυα, εγώ σκόραρα… είμαι χαρούμενη… θα χαιρόσουν μαζί μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε άλλα δίχτυα έβαλες γκόλ εσύ...Και μάλλον από τη μεγάλη -της πλατείας- περιοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφή[Κάτι μου λέει πως έτσι είναι, αν ναι, χαίρομαι ήδη...]
ναι! ναι! ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τρις καταφάσκειν- και εξαμαρτείν- γυναικός σοφής... θα πω!
έχει ωραία δίχτυα στις παιδικές χαρές. που σκαρφαλώνουν τα παιδάκια. ένα βράδυ στη Γερμανία μετά από νυχτερινή επιμελέστατη μελέτη περί ζύθου, βρεθήκαμε μια παρέα σ ένα πάρκο. Η μια τάιζε τις πάπιες -...- η άλλη απάγγελε ποίηση, η τρίτη καθόταν σ ένα παγκάκι μ ένα απροσδιόριστο ύφος κοιτούσε το γκαζόν κι εγώ έκανα τη γυναίκα αράχνη σ ένα τέτοιο δίχτυ. είχα σκαρφαλώσει κι ατένιζα το φεγγάρι. δεν ήταν κι άσχημα! Παιδιά της προκοπής!
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφή...Κουλτουρόπαιδα...
Κι αυτό με την αράχνη, μην επιχειρήσεις ξανά, άμα δεν τό' χεις, δεν είσαι, δεν ξέρεις για πότε γκρεμίζεσαι απ' τα ψηλά, στα πολύ, μα πολύ χαμηλά...