@ Απόφαση αμετάκλητη Κάποιοι εξ αρχής με τσαμπουκά στα βαθιά...
@ Είναι να τό' χεις από μωρό... Νάζι και χάρη, δυναμισμό... Τίποτα ψεύτικο, δήθεν Σε διαβεβαιώ
@ Ξέρει τί θέλει και τί μπορεί. Και τολμά χωρίς να αγνοεί τους κινδύνους. Τοσοδούλα, η φίλη μου, ψευδίζει ακόμα, κι όμως κολυμπά στα βαθιά, χωρίς τα μέτρα προστασίας που χρειάζονται τα συνομήλικά της παιδιά...
Πέρασα μόνο και μόνο γιατί σ επιθύμησα. Γι αυτά τα τολμήματα δε βγάζω κιχ. Πρέπει να τ απολαμβάνει κανείς έτσι όπως τ αποφασίζει αψήφιστα. Κι ασχολίαστα εκ μέρος μου τουλάχιστον. Μια ευχή. Πάντα έτσι!
@ Σα νά'χουν περάσει αιώνες που έχω ν'ακούσω το περιχόμενο της πρότασης της αιτιολογικής... Όσο για τους τολμώντες, την ίδια μ'εσένα να τους δώσω ευχή...
Αυτή η φωτογραφία είναι πολύ ποιητική. Είναι που φαίνεται η αποφασιστικότητα στο δεξί πόδι που ανιχνεύει, ο φόβος στους ώμους που κλίνουν ελαφρά προς τα μέσα, η ισορροπία που δίνουν τα χέρια, το κρυμμένο βλέμμα που κοιτάει το φως και αφήνει το σκοτάδι. Και οι ομόκεντροι κύκλοι που σα να προστατεύουν, σα να παν να διαταρράξουν την ισορροπία κάποιου άλλου μακριά πολύ, μπορεί και στην άλλη άκρη του κόσμου. Μπράβο φίλη!
κι... η θαλασσα.... αποφάσισε να μπει μεσα σου!!! ΓΥΝΑΙΚΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλακι γλυκιάς αλμύρας!...
μα τι ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταθερός βηματισμός στα τραχιά ολισθηρά βότσαλα και
ΑπάντησηΔιαγραφήβλέμμα προσηλωμένο στους γαλάζιους ορίζοντες!
Δροσερές καλησπέρες!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόφαση αμετάκλητη
Κάποιοι εξ αρχής με τσαμπουκά στα βαθιά...
@
Είναι να τό' χεις από μωρό...
Νάζι και χάρη, δυναμισμό...
Τίποτα ψεύτικο, δήθεν
Σε διαβεβαιώ
@
Ξέρει τί θέλει και τί μπορεί. Και τολμά χωρίς να αγνοεί τους κινδύνους. Τοσοδούλα, η φίλη μου, ψευδίζει ακόμα, κι όμως κολυμπά στα βαθιά, χωρίς τα μέτρα προστασίας που χρειάζονται τα συνομήλικά της παιδιά...
Πέρασα μόνο και μόνο γιατί σ επιθύμησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτά τα τολμήματα δε βγάζω κιχ. Πρέπει να τ απολαμβάνει κανείς έτσι όπως τ αποφασίζει αψήφιστα. Κι ασχολίαστα εκ μέρος μου τουλάχιστον.
Μια ευχή. Πάντα έτσι!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα νά'χουν περάσει αιώνες που έχω ν'ακούσω το περιχόμενο της πρότασης της αιτιολογικής...
Όσο για τους τολμώντες, την ίδια μ'εσένα να τους δώσω ευχή...
Αυτή η φωτογραφία είναι πολύ ποιητική. Είναι που φαίνεται η αποφασιστικότητα στο δεξί πόδι που ανιχνεύει, ο φόβος στους ώμους που κλίνουν ελαφρά προς τα μέσα, η ισορροπία που δίνουν τα χέρια, το κρυμμένο βλέμμα που κοιτάει το φως και αφήνει το σκοτάδι. Και οι ομόκεντροι κύκλοι που σα να προστατεύουν, σα να παν να διαταρράξουν την ισορροπία κάποιου άλλου μακριά πολύ, μπορεί και στην άλλη άκρη του κόσμου. Μπράβο φίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ φιλενάδα. Που ξεπέρασες, κυρίως, του λόγου τους φραγμούς...