άσε δύσκολες εποχές θα την κοπάνησε με τον κουμπάρο. το πουθενά πάντως υπήρξε piano bar το ξέρω, έχω πάει. αλλά με τη σημερινή μέρα καλοί κι οι μπαξέδες που αν ποτέ τολμήσει να χρησιμοποιήσει το άσμα προς ιδίαν χρήση το ΠΑΣΟΚ θα το πάμε μέσα, καθόλου κακή ιδέα, κάτι σαν την σύλληψη του Αλ Καπόνε δια άσχετον λόγον. το πουθενά παρ όλες τις οδικές πληροφορίες και τις σημάνσεις που ενίοτε είναι εντελώς παραπλανητικές -σε άλλους πλανήτες κι άντε να τις βρεις- κρατά καλά κρυμμένα τα χαρτιά του. έτσι για το σασπενς. πονηρούλι πουθενά. Να πάμε σε χαρτορίχτρες και καφετζούδες ή να περιμένουμε;
τα πάντα ματαιότητες. άντε κορίτσι σ' ωραίο λεωφορείο μπήκες πρωινιάτικα. για ξεπέζεψε λίγο απ αυτό το θλιβερό άτι μην έρθω εκεί που θα σαι και ολίγον τσιτσίδι -καλά από το μπάνιο βγήκες; και σου τραβήξω καν' αυτί... το πουθενά είναι άτιμο κι αφιλότιμο. είναι σαν την κινούμενη άμμο. κει που πας αμέριμνα... αυτό το πουθενά, όπως το don't disturb των ξενοδοχείων. όπως οι ζούγκλες εκείνου του ωραίου τύπου του Henri Rousseau.
ε μια επιτήδευση την έχει, είναι αλήθεια. λεωφορείο ο πόθος; ανεβαίνοντας στο Machu Picchu. κι εδώ ξαναρχόμαστε στα σήματα τροχαίας. εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει... κοίτα, σήμερα είπαμε της συγχωρήσεως μέρα, μετά συγχωρήσεως. είναι και της αγίας Φοίβης προστάτιδας των νοσηλευτριών (και των νοσηλευτών αλλά αυτοί οι περισσότεροι έχουν τον άγιο Σεβαστιανό -πολύ βέλος λέμε!). και το καλό ερώτημα ποιος ο καλός ζωγράφος; τι κοιτάς στους τοίχους του σπιτιού σου;
@ Μετάνιωσα που κάποτε -μπορούσα- δεν αγόρασα έναν Πολυμέρη, αν έχεις ακουστά. Εξ ανάγκης τα δικά μου μονάχα έργα απ' τους τοίχους με κοιτούν. Τώρα οι σπουδαίοι κι αγαπημένοι, αρκετοί. Εις εξ αυτών, το γνωρίζεις, ο κ. Magritte...
http://www.youtube.com/watch?v=9dcVOmEQzKA&ob=av2e τραγουδάκι για τους απανταχού γυμνούς στους δρόμους! θα κάνω μια ανάρτηση να δεις έναν ωραίο πίνακα αλλά σε λίγο. ο κ. Magritte μοιάζει ωραιότερος επειδή τον κοίταξες. χι χι
δε θα το πιστέψεις αλλά το λαπ τοπ τα 'παιξε με αποτέλεσμα να μην έχω πρόσβαση σε κάποιες φωτογραφίες. οπότε εκτός κι αν τις βρω αλλού αναβάλλεται η ανάρτηση. φτου.
@ Εδώ μάτια μου τά' χουμε παίξει εμείς και το εργαλείο... Κι αυτό το πιστεύω και άλλα πολλά... Έχω υιοθετήσει το "αγαθή από επιλογή". Πώς σου ακούγεται; Για τις εικόνες μη σκας, είδωλα, αντανακλάσεις, απ' την πραγματικότητα απέχουν πολύ...
πιθανότατα τις επιλέγουμε γι αυτό ακριβώς. για την αποχή τους από την πραγματικότητα. δυνατό πράμα οι εικόνες. συ θα το ξέρεις καλύτερα. στην εποχή μας βέβαια είμαστε ολίγον θύματα βιασμού από το άκρατο της υπόθεσης. έλεγα κάποιον καιρό πριν πως θα 'ναι πολύ ελιτίστικο να μάθει κανείς Μπράιγ και να πηγαίνει σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο να διαβάζει, να ξεφεύγει απ' όλο αυτό το συνονθύλευμα που μας καταδυναστεύει. με φαντασία μόνο που η καημένη στον εγκέφαλο των περισσοτέρων λιμοκτονεί. ουφ δίαιτα με σταφύλι.
έτσι για να ξέρουμε από που θα πάμε ή από που θα παν οι άλλοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήχου χου πρωινό χιούμορ.
καλημέρα.
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σιγά μην ξέρουμε, μη μάθουμε...
Παραβάτες, ξανά και ξανά...
oh yes, oh yes, oh yes.
ΑπάντησηΔιαγραφήστο άγνωστο με βάρκα την τόλμη. χε χε.
εδώ παπάς εκεί παπάς κι εμείς στο πουθενά!
που να 'ναι αυτό το πουθενά;;;;
Sorry δηλαδή, εντοπίσαμε τον παπά;
ΑπάντησηΔιαγραφήπουθενά το πουθενά...
άσε δύσκολες εποχές θα την κοπάνησε με τον κουμπάρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πουθενά πάντως υπήρξε piano bar το ξέρω, έχω πάει.
αλλά με τη σημερινή μέρα καλοί κι οι μπαξέδες που αν ποτέ τολμήσει να χρησιμοποιήσει το άσμα προς ιδίαν χρήση το ΠΑΣΟΚ θα το πάμε μέσα, καθόλου κακή ιδέα, κάτι σαν την σύλληψη του Αλ Καπόνε δια άσχετον λόγον.
το πουθενά παρ όλες τις οδικές πληροφορίες και τις σημάνσεις που ενίοτε είναι εντελώς παραπλανητικές -σε άλλους πλανήτες κι άντε να τις βρεις- κρατά καλά κρυμμένα τα χαρτιά του. έτσι για το σασπενς. πονηρούλι πουθενά. Να πάμε σε χαρτορίχτρες και καφετζούδες ή να περιμένουμε;
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα απ' αυτά.Ματαιότης ματαιοτήτων, όχι μονάχα το πουθενά...
τα πάντα ματαιότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε κορίτσι σ' ωραίο λεωφορείο μπήκες πρωινιάτικα.
για ξεπέζεψε λίγο απ αυτό το θλιβερό άτι μην έρθω εκεί που θα σαι και ολίγον τσιτσίδι -καλά από το μπάνιο βγήκες; και σου τραβήξω καν' αυτί...
το πουθενά είναι άτιμο κι αφιλότιμο. είναι σαν την κινούμενη άμμο. κει που πας αμέριμνα...
αυτό το πουθενά, όπως το don't disturb των ξενοδοχείων. όπως οι ζούγκλες εκείνου του ωραίου τύπου του Henri Rousseau.
να σου πω εγώ όταν πάω εκεί αφήνω πινακίδα "είμαι στο όρος Αραράτ"
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδαμε και το λεωφορείον ο πόθος...Άσε ρε Μπλουζ, ποτέ δε μ'άρεσε πολύ ο Rousseau. Σαν επιτηδευμένα μου φάνταζε αφελής.
ε μια επιτήδευση την έχει, είναι αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήλεωφορείο ο πόθος;
ανεβαίνοντας στο Machu Picchu.
κι εδώ ξαναρχόμαστε στα σήματα τροχαίας.
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει...
κοίτα, σήμερα είπαμε της συγχωρήσεως μέρα, μετά συγχωρήσεως. είναι και της αγίας Φοίβης προστάτιδας των νοσηλευτριών (και των νοσηλευτών αλλά αυτοί οι περισσότεροι έχουν τον άγιο Σεβαστιανό -πολύ βέλος λέμε!).
και το καλό ερώτημα ποιος ο καλός ζωγράφος;
τι κοιτάς στους τοίχους του σπιτιού σου;
@
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετάνιωσα που κάποτε -μπορούσα- δεν αγόρασα έναν Πολυμέρη, αν έχεις ακουστά. Εξ ανάγκης τα δικά μου μονάχα έργα απ' τους τοίχους με κοιτούν. Τώρα οι σπουδαίοι κι αγαπημένοι, αρκετοί. Εις εξ αυτών, το γνωρίζεις, ο κ. Magritte...
http://www.youtube.com/watch?v=9dcVOmEQzKA&ob=av2e
ΑπάντησηΔιαγραφήτραγουδάκι για τους απανταχού γυμνούς στους δρόμους!
θα κάνω μια ανάρτηση να δεις έναν ωραίο πίνακα αλλά σε λίγο.
ο κ. Magritte μοιάζει ωραιότερος επειδή τον κοίταξες.
χι χι
δε θα το πιστέψεις αλλά το λαπ τοπ τα 'παιξε με αποτέλεσμα να μην έχω πρόσβαση σε κάποιες φωτογραφίες. οπότε εκτός κι αν τις βρω αλλού αναβάλλεται η ανάρτηση. φτου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ μάτια μου τά' χουμε παίξει εμείς και το εργαλείο...
Κι αυτό το πιστεύω και άλλα πολλά...
Έχω υιοθετήσει το "αγαθή από επιλογή". Πώς σου ακούγεται;
Για τις εικόνες μη σκας, είδωλα, αντανακλάσεις, απ' την πραγματικότητα απέχουν πολύ...
πιθανότατα τις επιλέγουμε γι αυτό ακριβώς. για την αποχή τους από την πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδυνατό πράμα οι εικόνες. συ θα το ξέρεις καλύτερα. στην εποχή μας βέβαια είμαστε ολίγον θύματα βιασμού από το άκρατο της υπόθεσης.
έλεγα κάποιον καιρό πριν πως θα 'ναι πολύ ελιτίστικο να μάθει κανείς Μπράιγ και να πηγαίνει σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο να διαβάζει, να ξεφεύγει απ' όλο αυτό το συνονθύλευμα που μας καταδυναστεύει.
με φαντασία μόνο που η καημένη στον εγκέφαλο των περισσοτέρων λιμοκτονεί.
ουφ δίαιτα με σταφύλι.
Άντε πάμε για ένα καφέ στο Trocadero.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά πάω στου Πέτρου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΔος του νιαουρίσματα και φιλιά. Αλλά είναι μάλλον αργά
Τους δικούς μου κανόνες παραβαίνοντας, ακολουθώ τα σήματα των άλλων…
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφή...και;
Το αποτέλεσμα ποιόν δικαιώνει τελικά;