Υπάρχω και -για όσο- στο www.artdemenage.blogspot.com

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Στέρνα
























































































































Μα η νύχτα δεν πιστεύει στην αυγή



κι' η αγάπη ζει το θάνατο να υφαίνει



έτσι, σαν την ελεύθερη ψυχή,



μια στέρνα που διδάσκει τη σιγή



μέσα στην πολιτεία τη φλογισμένη.





Από το ποίημα Η ΣΤΕΡΝΑ του Γιώργου Σεφέρη

Αναρτήθηκε από στις

6 σχόλια:

  1. manivesto17 Μαΐου 2011 στις 12:11 π.μ.

    ...κρυφή μονιά, ζεστή, που θησαυρίζει
    κάθε κορμιού το βόγγο στον αγέρα
    τη μάχη με τη νύκτα με τη μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Christina17 Μαΐου 2011 στις 12:18 π.μ.

    @

    ...Σαν άνοιξε το κύμα απ'την αγκάλη
    νά' τανε στην αγκάλη να τελειώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ17 Μαΐου 2011 στις 1:06 π.μ.

    ήρθα και εγώ σε τούτα τα βαφτίσια. των λουλουδιών μέσα στη στέρνα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ17 Μαΐου 2011 στις 1:53 π.μ.

    τα λουλούδια λες και μαλλώνουν μες το νερό ποιο θα κλέψει τη χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Christina17 Μαΐου 2011 στις 2:50 μ.μ.

    @
    Κι αντί για κουφέτα, κ.λ.π. στίχους μοιράζουμε...

    Μόνη, και στην καρδιά της τόσο πλήθος
    μόνη, και στην καρδιά της τόσος μόχθος
    και τόσος πόνος, στάλα-στάλα μόνος
    τα δίχτυα ρίχνοντας μακριά στον κόσμο
    που ζει μ' ένα κυμάτισμα πικρό

    [Από τη ΣΤΕΡΝΑ ξανά, που ,ειρήσθω εν παρόδω ,έχει υπέροχα μελοποιηθεί από τη Μαρία Βουμβάκη]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Christina17 Μαΐου 2011 στις 3:11 μ.μ.

    @

    Σ'εσένα φλεγόμενε Κύπριε, με δυο στίχους από την ΕΛΕΝΗ απαντώ:

    ίσκιοι και χαμόγελα παντού
    στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)