@ Δεν ξέρω αν άγια Αν ο μόχθος αγιάζει σίγουρα ναι Γιατί δούλεψαν, μόχθησαν πολύ Μέχρι πρότινος αδράνεια δεν ήξεραν ή φόβος τί θα πει Έπιασαν, έφτιαξαν, κράτησαν, μοίρασαν ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί Χάδια, ξυλιές, κιμωλίες, κλωστές σκούπες, σφουγγάρια, ζάχαρες αλεύρια, σαπουνάδες, νερά ζώα, φυτά, σφαίρες μαντολίνου χορδές τσιγάρα, χαρτιά, τανάλιες για δοντιών εξαγωγές -ναι, ναι, και υπηρεσίες οδοντιατρικές έχουν παράσχει σε χωριών μαθητές- και ών ουκ έστιν αριθμός... Γι αυτό και πονάει αλλιώς, στο κεφαλόσκαλο ο ίδιος πλέον -μη απαθανατισμένος ακόμη- του νεύματος ο αποχαιρετισμός...
Χέρια που προκαλούν δέος, σεβασμό και θαυμασμό, έκπληξη και κατάπληξη, θλίψη(?) και περιέργεια για τα έτη της ηλικίας τους... Χέρια, που οι φυσαλίδες που έχουν σχηματισθεί στο νερό του ποτηριού δεν μπορούν να αριθμήσουν τις εμπειρίες που τα συνοδεύουν, την ιστορία που κουβαλάνε, το αίσθημα αφής που παραμένει αναλλοίωτο ανεξάρτητα την ηλικία τους.
Υ.Γ1. Μένω ενεός μπροστά στη καλλιτεχνική επεξεργασία των φωτογραφιών, που κυριολεκτικά είναι για ...έκθεση! ...ΕΥΓΕ! Υ.Γ2. Πρώτη μου επίσκεψη εδώ.... καλώς σας βρήκα! :-) To blog σας είναι υπέροχο!
@ Caeser, -ας μου επιτραπεί ο ενικός- σ' ευχαριστώ. Όψιμη "φωτογράφος",ας πούμε πως δουλεύω στηριγμένη σε μάτι, νου και ψυχή. Γιατί από τεχνική... Αυτά τα χέρια, ήθελα , πριν αναχωρήσουν να τά'χω αποτυπώσει, για όταν δε θά'χω ,πλέον, να τα κρατώ...
αυτά τα χέρια, άγια χέρια Χριστίνα μου, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν άγια
Αν ο μόχθος αγιάζει
σίγουρα ναι
Γιατί δούλεψαν, μόχθησαν πολύ
Μέχρι πρότινος
αδράνεια δεν ήξεραν
ή φόβος τί θα πει
Έπιασαν, έφτιαξαν, κράτησαν, μοίρασαν
ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί
Χάδια, ξυλιές, κιμωλίες, κλωστές
σκούπες, σφουγγάρια, ζάχαρες
αλεύρια, σαπουνάδες, νερά
ζώα, φυτά, σφαίρες
μαντολίνου χορδές
τσιγάρα, χαρτιά, τανάλιες για δοντιών εξαγωγές
-ναι, ναι, και υπηρεσίες οδοντιατρικές έχουν παράσχει σε χωριών μαθητές-
και ών ουκ έστιν αριθμός...
Γι αυτό και πονάει αλλιώς, στο κεφαλόσκαλο
ο ίδιος πλέον
-μη απαθανατισμένος ακόμη-
του νεύματος ο αποχαιρετισμός...
Χέρια που προκαλούν δέος, σεβασμό και θαυμασμό, έκπληξη και κατάπληξη, θλίψη(?) και περιέργεια για τα έτη της ηλικίας τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧέρια, που οι φυσαλίδες που έχουν σχηματισθεί στο νερό του ποτηριού δεν μπορούν να αριθμήσουν τις εμπειρίες που τα συνοδεύουν, την ιστορία που κουβαλάνε, το αίσθημα αφής που παραμένει αναλλοίωτο ανεξάρτητα την ηλικία τους.
Υ.Γ1. Μένω ενεός μπροστά στη καλλιτεχνική επεξεργασία των φωτογραφιών, που κυριολεκτικά είναι για ...έκθεση! ...ΕΥΓΕ!
Υ.Γ2. Πρώτη μου επίσκεψη εδώ.... καλώς σας βρήκα! :-) To blog σας είναι υπέροχο!
@
ΑπάντησηΔιαγραφήCaeser, -ας μου επιτραπεί ο ενικός- σ' ευχαριστώ. Όψιμη "φωτογράφος",ας πούμε πως δουλεύω στηριγμένη σε μάτι, νου και ψυχή. Γιατί από τεχνική...
Αυτά τα χέρια, ήθελα , πριν αναχωρήσουν να τά'χω αποτυπώσει, για όταν δε θά'χω ,πλέον, να τα κρατώ...
Άχ....
ΑπάντησηΔιαγραφή@
ΑπάντησηΔιαγραφή-:(